استاد دکتر حسینی جناب- نظریه پردازومتخصص مدیریت ریسك وبحران

 جالب بودن كافی نیست؛بایدبی‌نظیرباشی!
 
شایدیكی ازبرجسته‌ترین نكات مدیریتی سالیان اخیركه متفكرا ن جهان به آن اشاره كرده ا ندتوجه ویژه به اهمیت سرمایه‌های انسانی درپیشبردفعالیت‌های مدیریتی است؛آن چه هنوزدركشور ما به آن اعتقادکامل نداریم.  این مقوله درمدیریت بحران اهمیتی فزون‌ترمی‌یابدزیراپیامدهای بحران‌هاومسایل ایجادشده تنهابامدیریت علمی حل نمی‌شودونیازبه رهبری دربحران داریم .چیزدیگری كه مسئله رابغرنج ترمی‌كندكمبودتجربه ی عملیاتی دراین‌گونه فعالیت‌های مدیریتی است. لذاكمترافرادی رامی‌بینیم كه درزمان‌هم دانش مدیریت بحران راداشته باشندوهم تجربه وهنررهبری كردن آن را كه ماقدرهمین اندك افرادراهم نمی‌دانیم. یادم می‌آیددرسال 79 كه پایه‌گذاری مدیریت بحران تهران رامی‌كردیم با استاد بی‍ژن دفتری پدرمدیریت بحران ایران آشناشدم واین شا نس بزرگ راداشتم تا دركنارمطالعات نوین ازتجربیات عملی ایشان استفاده‌هاببرم كه تابه امروزادامه داشته است. شایدبه ‌طورقطع بتوان گفت ایشان درزمره نادرافرادبین‌المللی شناخته شده درحوزه ی مدیریت سوانح می‌باشدكه درهرجای دنیابودندازوی بهره‌هامی‌بردند. به هرحال،برای دستیابی به آمادگی حداكثرجامعه دربرابرحوادث وتهدیدات هرچندرویكردمطالعات گذشته‌نگروپژوهش‌های مرتبط باشرایط فعلی بسیاركمك‌كننده است اما این آینده پژوهی وآینده‌نگری است كه سرنوشت كشورهارادرمقابله باتهدیدات آینده رقم می‌زند. واضح است كه باتغییرشكل جامعه وشرایط اقلیمی آب وهوایی،گسترش فناوری‌ها،نوع وشدت خطرات وتهدیدات همواره فرآیندپویایی دارد. بانگاهی عمیق به بحران‌های چنددهه ی اخیرومدیریت آنهاحتی دركشورهای پیشرفته می‌توان نتیجه گرفت كه همواره تهدیدات پیش‌ترازماحركت می‌كنند. شایدبخش مهمی ازآن به دلیل كوتاهی سازمان‌هاونهادهادرانجام مطالعات آینده پژوهی باشدكه باروش‌های گوناگونی نظیرسناریونویسی قابل دستیابی است كه خودتاحدی به دلیل طولانی بودن این گونه مطالعات،نداشتن اطلاعات وآمارهای دقیق،كوتاه مدت فكركردن مدیرا ن و ... است كه آنهارابه برنامه‌ریزی كوتاه‌مدت تشویق می‌كند. دراین بین بخش مهمی ازظرفیت‌های تاب آوری جامعه درسرمایه انسانی این بخش نهفته است كه امروزه بدا ن توجه ویژه‌ای می‌شود. سرمایه انسانی خوددرقالب سیاست‌گذاری وتدوین خط مشی كلی،برنامه‌ریزی‌های تخصصی،مدیریت ورهبری فعالیت‌هاقبل،حین وپس ازبحران،تیم‌های عملیاتی،هدایت مطالعات وپژوهش هاوآموزش‌های تخصصی و ... جلوه می یابندكه هركدام به تنهایی اهمیت كلیدی دارند. همراه باآن،مستندسازی ومدیریت سایرمنابع توسط منابع انسانی اهمیت می‌یابد؛ازاین روست كه دولت‌هابایدتقویت ظرفیت‌های انسانی  رادراولویت قراردهند.

منبع:وبلاگ دانشگران هلال

http://www.bohraan.com/NewsDetail.aspx?itemid=1722